Rekonstrukcja naszej kuźni oparta jest wyłącznie na przypuszczeniach popartych kilkuletnimi eksperymentami, gdyż nie znamy żadnego znaleziska archeologicznego pozwalającego na jednoznaczne odtworzenie rzeczywistego wyglądu starożytnego warsztatu kowalskiego. Aby uniknąć niebezpieczeństwa błędnej interpretacji dostępnego materiału archeologicznego, przyjęta została możliwie najprostsza, a więc bardzo prawdopodobna jego forma.

Centralnym punktem takiego warsztatu jest palenisko kowalskie. Ma ono kształt owalnego dołka, długości 50 cm, szerokości 25 cm, i głębokości 20 cm, wylepionego chudą gliną (warstwa o grubości 2 ÷ 3 cm). W dłuższej ściance, 3 ÷ 4 cm ponad jego dnem, znajduje się wylot dyszy powietrznej, do której podłączony jest prosty, jednokomorowy miech kowalski, poruszany wiszącą nad nim dzwignią. Wyposażenie kuźni uzupełniają narzędzia kowalskie, wykonane na podstawie autentycznych zabytków z II-III w n.e.

PODSTAWOWE NARZĘDZIA KOWALSKIE Z II - III W. N.E.
A - Dwuróg.
B - Kleszcze proste.
C - Kleszcze obuszne.
D - Punca i przecinak.
E - Młotek.
F - Gwoździownica.